Rozdział 4- Dlaczego?

Zapraszam 

____

- Bardzo dziękuję za pomoc.- Kobieta uśmiecha się delikatnie w moją stronę. Popijając kawę. 

- Nie ma za co. O co chodziłam tamtym mężczyznom? 

- Ehh. Diego miał jakieś długi a teraz żądają zwrotu a, że Diego jest teraz tam gdzie jest grożą mi, że jeśli mnie oddam tych pieniędzy zabiją mnie i dziecko. 

- Niech się pani nie martwi. 

- Czy możemy przejść na ''ty''. Czuję się trochę niezręcznie.- Uśmiecham się delikatnie do szatynki. Przy tej kobiecie czuję się inaczej. 

- Mnie również nie jest to na rękę. Czuję się dziwnie zwracając się do tak pięknej młodej kobiety "pani" - Castillo lekko się do mnie uśmiecha. Dawno nie zwracałem się w ten sposób do płci przeciwnej.- Leon.- Delikatnie ujmuję jej delikatną dłoń. 

- Violetta.- Wymieniamy radosne spojrzenia. Przy jej dotyku poczułem dziwne przyśpieszenie bicia serca. Nawet przyjemne uczucie. Słyszę dzwonek mojego telefonu. 

- Bardzo cię przepraszam.- Odbieram połączenie. 

- Leon gdzie jesteś? Jestem pod twoim mieszkaniem a cie nie ma. 

- Kurde sory poczekaj jeszcze chwilę. 

- Leon co się dzieje? 

- Daj mi chwilkę. - Rozłączam się i chowam telefon do kieszeni. 

- Jeśli musisz iść to nie zabieram ci więcej czasu.- Szatynka wstaje ze swojego miejsca. 

- Poczekaj odwiozę cię. 

- Nie trzeba. Nie masz po drodze.

- Tym się nie martw.- Uśmiecham się. Wstaję z miejsca i zabieram kluczyki.- Idziesz?- Zwracam się w stronę Violetty. Ta w odpowiedzi unosi kąciki ust ku górze. Drobna osóbka podąża za mną. Otwieram samochód specjalnym przyciskiem przy kluczykach. 

- Naprawdę nie musisz tego robić. Równie dobrze mogę pojechać autobusem.- Kobieto im bardziej zaprzeczysz tym bardziej będę nalegał. 

- To tylko pomoc. Chcę cię uwolnić od tego wstrętnego środka komunikacji jakim jest autobus.Martwię się o ciebie.  Chcesz się gnieść w tym autobusie? 

- No dobra przekonałeś mnie. - Śmiejemy się oboje. Dlaczego z tobą wszystko jest tak proste? Otwieram drzwi od auta przed szatynką a sam obchodzę samochód i wsiadam od strony kierowcy. Cała podróż mija nam w przyjemnej ciszy. Mijając kolejne budynki dojeżdżamy pod miejsce zamieszkania Castillo. Wysiadamy z pojazdu. 

- Bardzo ci dziękuję. - Kolejny raz tego dnia uśmiecha się. 

- Naprawdę nie musisz. 

- Mogę cię chodziarz przytulić w podzięce?- W tej chwili włącza się we mnie alarm. W głowie mam wspomnienia z ubiegłego roku. Czy powinienem na to pozwolić? 

- T...tak.- Mówię z lekkim zawahaniem. Czuję jak kobieta delikatnie otula mnie swojimi kruchymi ramionami. Robię to samo. Okłamałem samego siebie. Rok chciałam wrócić do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.

- To cześć - Rzuca na odchodne. Jak się z tym czujesz Verdas? Oszukujesz samego siebie. Moja podświadomość odszywa się kiedy nie trzeba. 

- Violetta!- Krzyczę gdy ta jest przy wejściu do budynki. Odwraca się do mnie wyraźnie zaskoczona. 

- Coś się stało? 

- To jest mój numer gdy coś się będzie działo to dzwoń.- Uśmiecham się podając małą karteczkę z numerem telefonu. 

- Leon dlaczego tak mi pomagasz?- I jestem w kropce. Czemu to robię? Nie wiem jest to dla mnie zagadką. Czuję odpowiedzialność czy raczej współczucie? 

- Czuję, że powinienem- Wsiadam do samochodu i odjeżdżam, zostawiam ją samą w tyle. 

~♥~

Hej. 

Okej okej rozdział miał być tydzień temu ale no nie był zrobiony miałam fajny weekend i w domu byłam tyle co nic. 

WYBACZTA. 

Krótki ale cały z Leonettą. 

Leon ciągle mówi o roku ale co się kurde stało? 

Fede się martwi o Leona jak by to jego żona była xD