Rozdział 11 - Jak autorytet

Dedykacja dla Skuteczna P

____

- Leon możesz jaśniej? 

- Już nie ważne.- Uśmiecham się blado.- Idziemy jeść? 

- Tak ale potem masz się tłumaczyć. Martwię się.

- Dobrze. Bądź gotowa na 19:00.- Mówię zmierzając w stronę kuchni 

- A Damien? 

- Moja sąsiadka ma syna w jego wieku z chęcią się nim zajmie.- Uśmiecham się po czym wyciągam talerze, na które szatyna nakłada wcześniej przygotowany posiłek. Razem zasiadamy do stołu by zjeść. Mówiłem już jak dobrze gotuje Violetta? 

- Leon muszę pojechać po Damiena do przedszkola. Będę za godzinkę. 

- Zawiozę cię.- Wstaję z miejsca i idę po kluczyki. Kobieta podąża za mną. Wsiadamy do mojego czarnego samochodu. Violetta opisuje mi drogę do przedszkola. Szatynka opuszcza pojazd by odebrać małego. Gdy Violetta jest w budynku dzwoni mój telefon. Ludmiła. Wzdycham i odbieram połączenie. 

- Czego? 

- Zrób wszystko by Federico do mnie wrócił inaczej sprawię by twoje życie a zarazem twojej Violetki było jeszcze gorsze.- Rozłącza się. Teraz wiem, że muszę chronić Violettę i jej syna. 

- Leon. możemy zajechać jeszcze do sklepu?- Bez zastanowienia skręcam w odpowiednią uliczkę. 

- Potrzebujesz coś konkretnego? 

- Chcę kupić kilka rzeczy.- Kiwam głową. Parkuję pod najbliższym marketem. Wysiadam z samochodu. 

- Mogę widzieć gdzie mnie dzisiaj zabierasz? 

- Nie.- Idę uśmiechnięty dalej po sklepie. Podążam do działu z napojami wybieram jakiś energetyk. Jest chyba jakiś spadek ciśnienia odczuwam jakieś dziwne zmęczenie 

- O tutaj jesteś. Mam już wszystko.- Odwracam się w stronę szatynki, która na rękach trzyma Damiena oraz koszyk z zakupami. 

- Chodź do mnie.- Wyciągam ręce w kierunku chłopca. Chcę odciążyć trochę szatynkę. 

- Leon...

- No co?  Nie chcę byś się przemęczała. Coś się stało że trzeba cię nosić młody co?- Spoglądam na chłopca. Damien tylko się do mnie przytula. 

- Leon chodźmy pogadamy z nim w domu.- Dalej niosąc chłopca na rękach idę do kasy z szatynką. Na parkingu zapinam małego pasami i siadam na miejscu kierowcy. Co mogło na niego tak wpłynąć, że z tak wesołego i tryskającego energią chłopca stał się tak przygaszony? Dojeżdżamy pod moje miejsce zamieszkania. Wysiadamy z samochodu i udajemy się do mojego mieszkania. 

- Damien idź do swojego pokoju.- Szatynka rozkazuje chłopcu. Następnie spogląda na mnie. Bez słowa chowa się w moich ramionach. 

- Mogę z nim porozmawiać. 

- Myślę, że to może być dobry pomysł. Damien potrzebuje męskiego wsparcia. Chyba już nie daję rady. 

- Violetto. Jesteś bardzo silną i młodą kobietą. Przeszłaś wiele i dałaś radę. Wiesz ile osób na twoim miejscu już by się poddało? A ty dalej walczysz. Pomogę ci z Damienem. Tak jak ty pomagasz mi ze mną. Idę z nim porozmawiać.- Opuszczam salon i idę do pokoju chłopca. Delikatnie pcham drzwi widzę chłopca siedzącego na łóżku ze spuszczoną głową a jego nogi, które nie są wystarczająco długie by dotknąć ziemi z tej odległości bujają się to w jedną to w drugą. 

-  Damien.- Kucam by znaleźć się twarzą w twarz z chłopcem. 

- Byłem niegrzeczny, że mama kazał mi iść do pokoju?

- Nie no coś ty. Byłeś bardzo grzeczny. Twoja mama i ja musieliśmy porozmawiać. Martwimy się o ciebie bo jesteś jakiś smutny dzisiaj. Powiesz mi o co chodzi?- Uśmiecham się w jego stronę. 

- Nie powiesz mamie? 

- Tego nie mogę ci obiecać. To jest twoja mama, która bardzo się o ciebie martwi. A poza tym nie można kłamać.- Delikatnie ujmuję jego małe rączki w swoje dłonie. 

- Nie wiem jak to powiedzieć.- Chłopczyk opuszcza głowę jeszcze bardziej.- Boje się. On zabronił mi o tym mówić.- Damien przytula się do mnie.

- Kto?- Przytulam chłopca by czuł się pewniej. 

- Tata widziałem go jak byliśmy na placu w przedszkolu. Podszedł do ogrodzenia. Kazał mi powiedzieć gdzie teraz mieszkam. Nie powiedziałem. Ale ty nasz obronisz?- Zamieram. Przytulam go jeszcze bardziej. Mimo, że Damien to nie mój syn to chcę być dla niego jak ojciec. 

Jak autorytet. 

~♥~

Hej. 

Już myślałam że rozdział się dziś nie pojawi. 

Ale jest.

Najbardziej podoba mi się moment rozmowy Leona z Damienem. 

Dzisiaj krótka notka bo już mi się literki mylą na klawiaturze.