Rozdział 2 - Leon Verdas

Szatyn spokojnie jadł śniadanie w kuchni gdy w pomieszczeniu zjawili się jego rodzice.

- Mamy do ciebie sprawę.- Odezwał się mężczyzna około 40.

- Coś się stało?

- Leon wiemy jak ważne jest dla ciebie studio. Ale na razie musisz przerwać w nim naukę.- Głos zabrała matka chłopaka.

- Dlaczego?- Satyn lekko się uniósł.

- Nasza firma przeżywa mały kryzys. Postaramy się w najbliższym czasie podpisać kontrakt z jakąś dużą korporacją. Będziesz mógł wybrać sobie liceum. Dziś będzie jak na tą chwilę twój ostatni dzień w studio.- Ojciec chłopaka powiedział ze sutkiem wiedział jak ważna dla szkoła. Jednak jak na tą chwilę nie mógł pozwolić sobie na aż taki wydatek

- A co z zespołem, przyjaciółmi, Franceską?- W oczach chłopaka widoczne były łzy. Jednak nie pozwolił im wypłynąć.

- Twój zespół może ćwiczyć u nas w garażu. A co zrobisz z resztą to Leon twoja sprawa nie chcemy ingerować w twoje życie prywatne.

- Dobrze do jutra dam wam znać jaką szkołę wybrałem.- Szatyn wstał od stołu miskę po płatkach oraz kubek po kawie odstawił do zmywarki. Wyszedł z pomieszczenia a następnie z domu. Po drodze do szkoły układał sobie scenariusz co powie swoim znajomym a zwłaszcza dziewczynie. Gdy znajdował się już na terenie szkoły podbiegła do niego czarnowłosa piękność pochodząca z Włoch.

- Hej Fran.- Uśmiechną się szeroko. Jednak w środku nie było mu tak wesoło.

- Coś nie tak. Prawda Leon?- Dziewczyna miała talent do zgadywania czy z Leonam jst dobrze. Znali się przecież od 5 klasy, kiedy to ona przeprowadziła się z Mediolanu do Buenos Aires.

- Muszę na razie opuścić studio. Nie wiem czy wrócę.

- Dlaczego?- Dziewczyna wnikała w szczegóły  to była jedna z wielu cech charakteryzujących ją,

- Ojciec ma problem z firmą.

- Leon a co z nami?

- Zróbmy sobie na ten czas przerwę.- Chłopak wyznał z bólem. Ale cóż szatyn przez te kilka lat zdążył się do niej przywiązać.

- Leon jesteś pewien?

- Fran. Będziemy w dwóch różnych szkołach ja będę całe dnie się uczył a ty będziesz się skupiać na muzyce.Tak będzie lepiej.

- Rozumiem.- Dziewczyna odeszła. Szatyn udał się w stronę budynku. Było uż po dzwonku. Leon już dawno powinien być na zajęciach ze śpiewu. Chodził szukając dyrektora placówki. 

- Pablo!

- Coś się stało że nie jesteś na zajęciach?

- Tak niestety na jakiś czas muszę opóścić studio.

- Dlaczego? To coś poważnego?

- Firma taty ma problemy.

- Rozumiem. Ale jeśli będziesz chciał drzwi są zawsze dla ciebie otwarte. Chcesz pożegnać się z przyjaciółmi?

- Wolę żebyś ty im to tym powiedział. Dowodzenia.- Chłopak wyszedł z budynku jeszcze raz spojrzał na szkołę i ruszył przed siebie.. Postanowił udać się na spacer po pobliskim parku. Wspominał wszystkie chwile z przyjaciółmi. a zwłaszcza z Franceską. W pewnym momencie poczuł uderzenie w klatkę piersiową.

-  Przepraszam.- Spojrzał na osobę z którą się zderzył. Niska szatynka o czekoladowych oczach i ślicznej cerze.

- Nic...się nie stało.- Widok obcych chłopaków a zwłaszcza tak przystojnych jak łody Verdas onieśmielał ją.

- Ja cię chyba z skądś kojarzę. Jesteś Leon Verdas tak?

- Skąd wiesz?

- Śledzę na bieżąco stronę studio.

- Chciała byś tam chodzić?

- Bardzo ale rodzice...

- Nie chcę być wścibski ale...

- Nie to nie problem finansowy chcą bym poszła w ślady któregoś z nich.- Dziewczyna wyznała z bólem.

- Jeszcze się nie zapytałem. Jak się nazywasz?

- Violetta Castillo.

- Ta...

- Tak tak Violetta Castillo. Wszyscy o to pytają.- Dziewczyna uśmiechnęła się.

- Może pójdziemy na jaką kawę?- Zielonooki uśmiechną się. Dziewczynie spodobał się ten pomysł.

- I tak nie zamierzałam iść na lekcje, Więc nie mam nic do stracenia.

- Niedaleko jest fajna kawiarnia.- Odparł szatyn. Dwójka młodych ludzi udała się w tamtym kierunku. Przeszli przez park i znaleźli się na ulicy, na której znajdowała się kawiarnia. Weszli do środka i zajęli miejsce przy oknie.

- Co zamawiasz?- Chłopak uśmiechną się uroczo

- Cappuccino i...

- Mogę ci polecić szarlotkę mają najlepszą w okolicy.

- Skoro tak twierdzisz to szarlotkę.- Chłopak udał się do kasy. Dziewczyna została sama przy stoliku. Czy czuła się źle z powodu opuszczenia zajęć. Nie wręcz przeciwnie czuła się świetnie. Nienawidziła tego miejsca.

-Już jestem. Proszę. - Szatyn podał dziewczynie jej zamówienie.

- Ile ci wiszę?- Castillo wyciągnęła z torebki portfel.

- Nic.

- Leon sama mogę za siebie płacić.

- Ale ja jestem facetem. I raczej ja powonieniem płacić.

- Niech ci będzie ale następnym razem ja płacę.

- Myślisz że będzie następny raz?

- A ty?

- Nie wiem.

- Gdzie chodzisz do szkoły?

- Do liceum za parkiem

- Przyjmują nowych uczniów?

- Chcesz się zapisać?

- Przynajmniej będę kogoś znał. - Podczas wypowiedzi chłopaka szatynka dostała Sms`a od matki.

Od: Mama

Violetto czemu nie ma cie na zajęciach? 

Wracaj do domu!

- Leon muszę już wracać mama dowiedziała o wagarach.

- Podasz mi chociaż swój numer?

- Tak jasne. Masz coś bym ci mogła zapisać?- Leon z plecaka wyją kawałek kartki i długopis. Dziewczyna zapisała mu swój numer po czym wyszła z kawiarni. Zielonooki udał się do domu. Spacerował powoli parkiem. Nagle zobaczył obraz który zwalił go z nóg. 

- Franceska !?- Krzykną widząc ją z Diego osobą której szczerze nienawidził .

- Leon...- Dziewczyna szukała sensownego wyjścia z tej sytuacji.

- Nie no luz zerwaliśmy rano a ty już lecisz w objęcia innego.- Szatyn powiedział z sarkazmem. Czuł się zdradzony w końcu obiecali że jak Leon będzie znowu uczęszczał do studia to wrócą do siebie.

- Leon...

- Nie musisz się tłumaczyć. Nie jesteśmy już razem. - Leon odszedł od tej dwójki. Idąc do domu chłopak wpadł na pewien pomysł. Skoro Franceska ma kogoś to on również może sie z kimś umówić.

~♥~

Hej. Nareszcie rozdział

Przepraszam że dopiero teraz ale te upały które były nie dały mi pracować.

Poza tym kończą się wakacje i jak najlepiej 

chce wykorzystać te ostatnie dni wolnego.

Teraz czeka mnie więcej nauki.

W tym roku również mam do zaliczenia projekt edukacyjny więc muszę wybrać t

temat i nauczyciela u którego zaliczam więc

roboty mam trochę.

Postanowiłam udostępnić wam mojego aska

http://ask.fm/JorgiVerdas